เมื่อกาแฟและเค้กมาวางที่โต๊ะ โห้มันน่ากินมากก็ไม่รอช้าที่จะถ่ายรูปแบบมืออาชีพ(เน้น!!) นั่งลงที่โซฟา หยิบสมุดโน๊ต ดินสอ หูฟัง เปิดเพลงยุค 90 ให้คละคลุ้งในจิตใจ ปล่อยอารมณ์ ดูดด่ำรสชาติของกาแฟไปแค่อึกเดียว เฮ้ยอร่อยจังว่ะ สีหน้าดูประหลาดใจ อร่อยกว่าที่คิดไว้ นี้ไม่ได้อวยร้านนะ Hazelnut คือดี กาแฟก็เข้ม วิปปิ้งครีมก็นุ่มอีกและไม่หวานด้วย ยิ่งชอบไปอีก คุ้มราคาละงี้ ต่อไปก็ Carrot Cake ละ ซ้อมบรรจงจิ้มเข้าไปช้าๆ อ้าปากแบบเม้มริมฝีปากนิดหน่อย ให้แลดูเป็นผู้ดีจากฝรั่งเศส คำแรกก็ร้องว่า โอ้ อร่อยอีกวุ้ย เนื้อแป้งนุ่ม ไม่หวานมาก ให้ความรู้สึกกรุบๆ มีความเปรี้ยวนิดๆไม่แน่ใจว่าคืออะไร เหมือนให้รสส้ม แต่ก็อาจจะเป็นลูกเกดเพราะมีอยู่ในเนื้อเค้ก สมราคานะจ๊ะ แบบนี้ต้องมีชวนเพื่อนและซ้ำรอย ไม่ใช่แค่เท่านั้นที่ร้านนี้มี อาหารคาวก็มีเหมือนกัน 

         เวลาที่เขียนอยู่นี้คือ 11 โมง ลูกค้าเข้ามาเรื่อยๆเลยครับ จนตัวผมเองเกรงใจต้องลุกจากโซฟาที่นั่งเปลี่ยนไปนั่งโต๊ะเดี่ยวแทน เพราะมาแบบครอบครัวกันเยอะ อาหารที่พูดถึง มีทั้ง ซุป สลัดต่างๆ แต่ทำให้กลืนน้ำลายก็คือ สลัดเต้าหู้ สั่งหลายโต๊ะมากเลย อยากสั่งบ้างอะ แต่ในใจบอกว่า 200 แล้วนะพอก่อนไหม และก็ห้ามใจได้คราวหน้าต้องหิ้วเพื่อนมาละจุดนี้